بررسی تحلیلی دیدگاه صدرالمتألّهین درباره رابطه «باطن» با «ظاهر» قرآن

نویسنده

مدیر گروه علمی تفسیر و علوم قرآن

چکیده

مسئله «باطن» و «ظاهر» قرآن، در شمار مسائلی است که از دیرباز مورد توجه مفسران و دیگر تلاشگران حوزه معناشناسی قرآن کریم قرار گرفته است. پرسابقه‌بودن واکاوی این مسئله موجب گردید تا مباحث متنوعی در رابطه با آن، مورد توجه مفسران و دیگر دانشوران مسلمان قرار گیرد. قبول یا ردّ برقراری رابطه بین این دو ساحت معنایی و تعیین نوع این ارتباط (در صورت باور به وجود آن) از مهمترین مباحث شکل‌یافته پیرامون این مسئله به‌شمار می‌آید. مقاله حاضر، عهده‌دار بررسی تحلیلی دیدگاه صدرالمتألهین شیرازی در این دو محور است. در بخش آغازین نوشتار، پس از تبیین اجمالی مفهوم سه واژه کلیدی «رابطه»، «باطن» و «ظاهر»، ذکر پیشینه نظری و پژوهشی موضوع مقاله و اشاره به «حتمیّت وجود معانی بطنی برای آیات»، نظرگاه ملاصدرا نسبت به اصل وجود رابطه بین دو لایه معنایی باطن و ظاهر قرآن و انحصار آن به رابطه «التزامی» مورد تحلیل قرار گرفت. در بخش پایانی نیز پس از تأیید و تقویت قسمت نخست دیدگاه ملّا‌صدرا، ارزیابی و نقد بخش دوّم باور وی بیان ‌گردید. نتیجه سه نقد اساسی در این راستا آن‌که: معانی بطنی مذکور در خلال روایات، حکایت از متنوّع‌بودن نوع ارتباط بین «باطن» با «ظاهر» آیات دارد و در نتیجه، باور به انحصار این ارتباط به ارتباط زبان‌شناختی «التزامی»، باوری نادرست است. 

کلیدواژه‌ها