سطح چهار رشته تفسیر تطبیقی/ پژوهشگر جامعه الزهرا(س)
چکیده
خلفای بعد از پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) و افراد وابسته به حکومت، برای تثبیت جایگاه خویش و توجیه عملکردشان، به پشتوانهای دینی نیاز داشتند؛ به همین جهت، نظریه «عدالت جمیع صحابه» و به دنبال آن «اجتهاد صحابه» را مطرح کردند که ثمره آن، اعتباربخشی به سخن صحابه در حد سخن پیامبر(صلیاللهعلیهوآله) بود. معتبر دانستن مطلق سخنان صحابه سبب شد تا سخنان آنها بیهیچ پالایشی در علوم دینی، از جمله تفسیر قرآن کریم، راه یابد و به تاثیرات نامطلوبی، مانند تفسیر به رای، ورود قرائتهای شاذ و تفسیر اجتهادی مذموم منجر شود. این مقاله درصدد تبیین و بررسی نظریه مذکور و تاثیر آن بر تفسیر قرآن است. در ادامه، مواردی از تطبیق آیات بر این نظریه و اجتهادات شخصی و بیپایه برخی صحابه در تفسیر قرآن بیان شده است.