دانش آموخته سطح سه تفسیر و علوم قرآنی جامعه الزهرا(س)
چکیده
«رضا» از بهترین فضایل اخلاقی و از بالاترین مقامات مومنین است که در نتیجه محبت کامل انسان به باری‌تعالی به وجود میآید. رضا به معنای بیرون آمدن بنده از رضای خویشتن و داخل شدن به رضایت محبوب است و در یک کلام، هر آنچه که محبوب اراده کند. این فضیلت معنوی قابلیت بررسی و دقت از منظرهایی چون دین پژوهی، اخلاق، کلام، جامعه-شناسی و روان‌شناسی را داراست و در این مجال سعی شده است ذیل بعد اخلاقی و با مویداتی از آیات، روایات و کلام حکما و رویکرد توصیفی تحلیلی به این مقام پرداخته شود. این جستار، پس از واکاوی واژة رضا و مقایسه آن با مفاهیم مرتبط و بررسی ریشه‌ها و آسیب‌شناسی آن، به شناخت مهم‌ترین راههای کسب این فضیلت اخلاقی از دو بعد نظری و عملی خواهد پرداخت. توجه به قضا و قدر الهی، شناخت ماهیت دنیا و مثبت اندیشی از جمله راههای نظری و یاد مرگ، عبادت و قناعت از راههای عملی کسب این فضیلت اخلاقی است.
)