1
دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشگاه الزهرا(س)، دانش آموخته سطح دو جامعه الزهرا(س) و همیار پژوهش طرح تربیت پژوهشگر پژوهشگاه حضرت معصومه(س)
2
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث موسسه آموزش عالی بنت الهدی
چکیده
از بنیادیترین نظریات موجود در انسانشناسی اسلامی «فطرت» است. اسلام با معرفی فطرت به عنوان امری غیراکتسابی، عمومی و ثابت که بر محور توحید قرار دارد، یکی از اصلیترین مبانی مورد نیاز انسانشناسی را تبیین کرده است که میتواند پایه و اساس سایر نظریات باشد. در مقالة حاضر، امکان ثبات یا تغییر فطرت در قالب سه فرض بررسی شده است: تغییر فطرت، ثبات فطرت و بالفعل بودن آن و ثبات فطرت و بالقوه بودن آن. هر یک از مفروضات گفته شده، مبانی مختلفی با خود به همراه خواهد داشت و اصول، هدف و روش متفاوت و به تبع آن، سهم مسوولیت متفاوتی بر شانة نظام تعلیم و تربیت قرار خواهد داد. هرچند فطرت به عنوان امری ذاتی انسان شناخته میشود، اما ارتباط و تاثیرپذیری آن از محیط قابل انکار نیست، به صورتی که برای بروز و شکوفایی فطرت نیاز به محیطی موافق با آن است و محیط مخالف فطرت نیز میتواند امکان خاموشی آن را به همراه داشته باشد.